Rozdział 3

-Która godzina? - spytałam lekko spanikowana.

- Koło osiemnastej - odparła Ether.

- Mama mnie zabije!

- Spokojnie, zajęliśmy się twoją mamą - próbował mnie uspokoić Tim.

- Co jej zrobiliście ?

- Nima wcisnęła jej gadkę-szmatkę dzięki swojemu darowi przekonywania. Nocujesz dziś u nas.

- Z Sony pod jednym dachem ? Dzięki, spasuję.

- Zamknęliśmy ją w pokoju - Ether wyglądała, jakby nie była tym zachwycona.

- No dobra, ale jeśli umrę po raz drugi, to ten wampir nie będzie zawiedziony.

- Kto? - Nima chyba zaczęła zastanawiać, czy dobrze odtworzyła mój mózg.

- Kiedy byłam martwa widziałam takiego bladego gościa w czerni. Przebiegłaś przez niego.

- Co zrobiłam?!

- No cóż, pewnie mi się to wszystko przyśniło. Ale kiedy ty do mnie dotarłaś, to był zawiedziony.

Zapadła cisz. Poczułam pewną satysfakcję: zwykle to ja byłam stawiana w dziwnych sytuacjach. Teraz ich kolej.

- Okej, to może teraz chodź poznać Alessie - pierwszy odezwał się Tim.

- A może najpierw zmienię strój? - wskazałam fartuch profesora.

- Też dobry pomysł.

~ ~ ~

Ether pożyczyła mi czarne jaeansy, czerwony podkoszulek i bluzę również czarną, no i oczywiście bieliznę w czarno-czerwoną koronkę, przez co czułam się niekomfortowo. Chociaż dziewczyna zapewniła mnie, że kupiła ją dopiero wczoraj i jej nie używała. W jej pokoju śmierdziało dymem papierosowym. Całe szczęście, że tylko tu.

Potem Ether zaprowadziła mnie do kuchni, gdzie miałam poznać Alessie - ich opiekunkę.

Kobieta miała gęste czarne włosy, intensywnie zielone oczy, a ubrała się w jaskrawo różowy dres. Siedziała przy stole i zrywała liście z jakiegoś kwiatka w doniczce.

- Dzień dobry- przywitałam się.

- O ty jesteś Kate? Alessia miło mi. - miała wręcz matczyny uśmiech. Spojrzała mi prosto w oczy. Poczułam ciepło ogarniające moje ciało.

- Mogę wiedzieć kiedy masz urodziny?

- A o co chodzi?

- Po prostu chcę wiedzieć.

Tia ciekawość to pierwszy stopień do piekła.

- Dwudziestego lipca.

Alessia odwróciła wzrok i znów czułam się normalnie.

- Dziękuję. A teraz wybacz, muszę się zająć kolacją.

Zostałam wyproszona z kuchni. Nie ma to jak dobre pierwsze wrażenie.

- I jak? - zapytał Ether gdy wyszłyśmy.

- Ona mnie nie lubi.

- Nie chodzi o to. Każdego pyta o datę urodzenia. Chyba uważa, że dzieci z lutego nie są godne zaufania. No i nie lubi, jak się jej pląta pod nogami kiedy gotuje.

- Trochę mi ulżyło.

Wróciłyśmy do salonu. Tim i Nima oglądali TV. Wtem usłyszałam dźwięk wybijanego okna, a po paru sekundach blond włosy przemknęły za oknem. Rodzeństwo zauważyło to w tym samym momencie co ja.

Bez słów całą trójka pognała za nią. Ether rzuciła jeszcze  "Kate, zostań tu" i zniknęła za drzwiami.

Nie zostało mi nic innego jak powiadomić Alessie o pogoni za zbuntowaną siostrą, a potem czekać na dalsze wydarzenia. Wgapiałam się w jakąś kreskókę, którą oglądał wcześniej Tim.

Nawet im nie podziękowałam za ratunek.

- Kolację podano.

Alessia postawiła przede mną miskę zupy i sama usiadła obok.

- Dziękuje.

Zaczęłam jeść. Muszę przyznać, że byłam zdziwiona zupą na kolację, ale zjadłam ją ze smakiem-była przepyszna, o czym poinformowałam kucharkę.

- To dlatego, że zioła hoduję sama. Mam w kuchni "ogródek".

- Zawsze chciałam mieć kwiatki w pokoju, ale dziwnym trafem usychały.

- A podlewałaś je?

- Tak.

Dokończyłyśmy kolację rozmawiając o ogrodnictwie i naprawdę polubiłam Alessie. Była dość młoda jak na opiekunkę, ale była też miła i uprzejma. No i opiekuńcza. Pozwoliła mi spać u Nimy w pokoju, gdyż dziewczyna miała najczystszy pokój. Ukradkiem zajrzałam do pokoju Tima i zobaczyłam jego brudną skarpetkę na oparciu krzesła.

 Całe szczęście jutro sobota i nie muszę martwić się o szkołę. Z tą myślą i lękiem o przyjaciół usnęłam.

Spałam jakieś 3 godziny, gdy usłyszałam zamieszanie na dole. Czym prędzej wstałam i zeszłam po schodach do salonu. Zatrzymałam się, aby Alessia mnie nie zauważyła. Rozmawiała z ... moim wampirem. 

Mogłam mu się lepiej przyjrzeć. Ubrany był w obcisły czarny podkoszulek i czarne jeansy. Jego czarne włosy były ułożone w tak zwany, nieład artystyczny. A oczy były oceanem obsydianu.

- Trzymasz ją u siebie - powiedział zachrypniętym głosem.

- A co miałam zrobić?

- Ona nie powinna żyć.- wysyczał przez zaciśnięte usta

- To idź i ją zabij.

- Dobrze wiesz, że sam tego nie zrobię.

- Każda wymówka jest dobra.

- Hej! To ty miałaś pilnować Weather, Tima, Animal i Sun!

- Nie będę chodzić z nimi do szkoły. A po za tym ...

- Ona to słyszy.

Jego czarne oczy wpatrywały się we mnie, zaraz po tych  słowach Alessia odwróciła się, a ja obudziłam się w łóżku Nimy.